
Biały żuraw - Bai He |
Biały żuraw - Bai He wywodzi się bezpośrednio z klasztoru Shaolin, jest miękko - twardym stylem kung fu, naśladującym w swoich technikach ruchy żurawia. Miał go stworzyć mnich Da Taou w ok. VI wieku, obserwując walkę węża z żurawiem, a także sposób, w jaki żuraw otrzepuje swoje skrzydła z wody.
Styl południowego, białego żurawia charakteryzuje się przewagą technik ręcznych, krótkim dystansem, duży nacisk kładziony jest na wykorzystywanie technik Chin Na, obejmujących dźwignie, przechwyty, naciski, ciosy w punkty witalne, wywołujące paraliż bądź utratę przytomności. Żuraw jest miękki, ponieważ podobnie jak w Tai Chi Chuan ciało, mięśnie i ścięgna powinny być rozluźnione, a ruchy generowane z dan tian (tali). Twardość stylu przejawia się w sposobie zadawania "biczujących" uderzeń przypominających strzepnięcie skrzydła żurawia. Jest to tzw. "drżący" jin, co oznacza metodę generowania siły uderzenia. Siła uderzenia generowana jest z tali, a rozluźnione ścięgna i mięśnie przekazują ja do kończyny zadającej uderzenia. Mięśnie i ścięgna napinają się dopiero w końcowej fazie, tuż przed kontaktem z ciałem przeciwnika. Zgodnie z opisem mistrza Yang Ywing Minga efekt przypomina uderzenie wiązką bambusa. Ekspert stylu, dzięki długotrwałemu treningowi, jest w stanie wywołać takim ciosem obrażenia zarówno zewnętrzne jak i narządów wewnętrznych. Napięcie mięśni i ścięgien w końcowej fazie techniki stosowane jest w celu ochrony przed ich zerwaniem. Taki sposób zadawania ciosu, nazywany też twardym jin, jest łatwiejszy w nauce i zastosowaniu niż miękki jin, używany w Tai Chi Chuan. Poniżej publikujemy unikatowe zdjęcia mistrza Yang Jwing Minga prezentującego techniki Chin Na Białego Żurawia. Zdjęcia zostały wykonane w 1986 roku w Tychach podczas pierwszej wizyty mistrza Yang Jwing Minga w Polsce. Zdjęcia nie są najlepszej jakości, cóż były to pionierskie czasy...
Bai He Chin Na |