STYL CHEN
Tai Chi Chuan rodziny Chen jest uznawany za najstarszy ze współcześnie ćwiczonych stylów Tai Chi. Jakkolwiek co do tego czy Tai Chi jest oryginalnym dziełem rodziny Chen, stworzonym przez Chen Wang Tinga, czy też zostało przekazane Chen Chang Xinowi przez Jiang Fa, istnieją poważne spory.

Zgodnie z przekazem rodziny Chen, który prezentuje mistrz Chen Xiaowang, uznawany za strażnika stylu Chen, Tai Chi Chuan stworzył Chen Wang Ting żyjący w latach 1597-1664. Miał on połączyć ze sobą wiele form różnych szkół w jeden system. Wyjątkowy wpływ wywarły na niego zapiski generała Qi Jiguanga ("32 formy wystrzałowego boksu" - zbiór form pochodzących z 16-tu szkół; (2) wykorzystał teorię yin-yang jako podstawę swojej sztuki walki; (3) połączył teorie Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (tj. jingluo - meridianów i punktów akupunkturowych) z technikami daoyin (posługiwania się skoncentrowaną energią wewnętrzną) i tuna (ćwiczeniami głębokiego oddychania) włączając je w swój system; (4) stworzył techniki chansi ("rozwijania jedwabnego kokonu") i ćwiczenia tuishou (pchających dłoni). Przed pojawieniem się Tai Chi w w rodzinie Chen jej przedstawiciele słynęli ze stylu Pao Chui (wystrzałowego boksu).

W klasztorze Shaolin leżącym w tej samej prowincji Henan co wioska Chenjiagou, ćwiczona jest do dzisiaj forma wystrzałowego boksu, która zawiera analogiczne postawy, które występują w Chen Pao Chui. W wiosce Chen ćwiczono też elementy z formy zwanej Hong Quan, która także odpowiada stylowi z Shaolin o takiej nazwie. Te podobieństwa wskazują, na istotny wpływ stylów z klasztoru Shaolin na Tai Chi Chuan rodziny Chen.

Obecnie w stylu Chen ćwiczone są formy starego stylu Laojia, skompilowanego przez Chen Chang Xina i nowego stylu Xinjia stworzonego przez Chen Fake. W stosunku do innych stylów Tai Chi Chuan z Chenjiagou zachował więcej form z broniami - oprócz form z mieczem i szablą, także formę z włócznią, kijem, halabardą (guandao) oraz formy podwójne z bronią. W stosunku do innych styli w Chen Tai Chi Chuan więcej jest ruchów wykonywanych z fajing, które występują we wszystkich formach. Styl Chen Tai Chi Chuan jest ćwiczony zarówno jako sztuka walki jak i w celach zdrowotnych.

STYL YANG
Styl Yang, obecnie najbardziej popularny na świecie, został stworzony przez Yang Lu Chana (1799-1872), który dzięki swoim, wielokrotnie weryfikowanym umiejętnościom, zyskał sobie przydomek "Yang bez przeciwnika" ("Yang wudi"). Co więcej mimo, iż stoczył wiele pojedynków nigdy nikogo nie zabił. Dzięki Yang Lu Chanowi i jego potomkom sekrety Tai Chi zostały udostępnione entuzjastom z poza zamkniętych kręgów rodzinnych.

Istnieje kilka różnych wariantów historii opowiadającej w jaki sposób Yang Lu Chan nauczył się Tai Chi od Chen Chang Xina. W każdym razie Yang Lu Chan na pewno przybył do wioski rodziny Chen aby uczyć się ćwiczonej tam sztuki walki. Ponieważ była ona rodzinną tajemnicą, uczył się jej potajemnie podpatrując nocne treningi, a za dnia pracował jako parobek. Po przypadkowym ujawnieniu swoich umiejętności został zaakceptowany przez Chen Chang Xina jako uczeń z poza rodziny. Po kilku latach nauki Yang Lu Chan wrócił do swojej rodzinnej miejscowości gdzie miejscowi adepci kung fu postanowili sprawdzić jego umiejętności. Yang przegrał i postanowił wrócić do wioski Chen na dalsza naukę. Po paru latach znów wrócił do Yung Nien i chociaż nie został pokonany przez miejscowych mistrzów to nie przyszło mu to z łatwością. Kolejny raz powrócił do wioski Chen aby kontynuować naukę. Mistrz Chen Chang Xin przekazał mu całą swoją wiedzę. Yan Lu Chan stał się wielkim mistrzem, a sława jego dotarła do dworu cesarskiego, gdzie został nauczycielem straży i rodziny cesarskiej. Yang Lu Chan miał trzech synów. Pierwszy z nich zmarł w młodym wieku, a dwaj pozostali - Yang Ban Hou i uczyli się Tai Chi pod surowym okiem ojca. Yang Ban Hou został wybitnym mistrzem, a swoimi umiejętnościami ustępował tylko ojcu. Yang Jian Hou także osiągnął bardzo wysoki poziom umiejętności. W czasie gdy cała rodzina uczyła na dworze cesarskim istniała jedna "stara" forma, która z pewnymi modyfikacjami jest uczona także do dzisiaj. Zawiera ona fa jing (eksplozywne uwolnienie energii) i kopnięcia z wyskoku (jedno).

Najbardziej popularna obecnie forma stylu Yang pochodzi od Yang Chen Fu - syna Yang Jian Hou. Nie ma w niej specjalnych różnic w stosunku do "starej" formy poza sposobem wykonania. Ćwiczona w celach zdrowotnych dla uproszczenia treningu nie zawiera fa jing.

STYL WU
Istnieją dwa style Wu, które są zapisane odmiennymi ideogramami. Założycielem jednego z nich był Wu Yu Xiang (1812-1880), mandżur, którego rodzina zajmowała stanowiska urzędnicze na dworze dynastii Qinq. Razem ze swoimi dwoma braćmi uczył się Tai Chi od Yang Lu Chana. Chciał, także dotrzeć do nauczyciela Yang Lu Chana - Chen Chang Xinga ale zatrzymał się po drodze w wiosce Zhaobao. Tam spotkał Chen Chin Pinga, u którego pobierał dalsze nauki. Współcześnie ćwiczona forma tego stylu charakteryzuje się wysokimi postawami, które wydają się bardziej korzystne dla osób mających problemy z kolanami. Najbardziej do rozpowszechnienia się tego stylu przyczynił się mistrz Hao Wei Zhen (1849-1920). Dlatego też szkoła ta bywa niekiedy nazywana stylem Hao.

Drugi styl Wu, także wywodzi się od Yang Lu Chana, który uczył Tai Chi na dworze cesarskim. Wśród jego uczniów był strażnik cesarski, Quan Yu (1834-1902) - założyciel stylu. Po upadku dynastii Qinq rodzina zmieniła mandżurskie nazwisko Quan na Wu. Na początku forma stylu Wu była tożsama z małą formą stylu Yang. Syn Quan You - Wu Jian Quan (1870-1942) zmodyfikował ją i rozpropagował nowy styl.

STYL SUN
Styl Sun powstał dzięki doświadczeniom wybitnego mistrza Sun Lu Tanga (1861-1932), który zawarł w nim elementy pochodzące z innych wewnętrznych sztuk walki: Xing Yi i Bagua. Gdy zaczął uczyć się Tai Chi od mistrza szkoły Wu - Hao Wei Zhena był już uznanym mistrzem Xing Yi i Bagua. Hao Wei Zhen zdecydował się uczyć Sun Lu Tanga z wdzięczności za okazaną mu pomoc w tragicznej sytuacji życiowej, gdy po przybyciu do Pekinu ciężko zachorował pozostając bez opieki. Sun Lu Tang słynął z umiejętności szybkiego, zwodniczego poruszania, dzięki czemu był nieuchwytny dla przeciwników. Te umiejętności wywodzące się z Bagua oraz sposób wykorzystania talii pochodzący z Xing Yi, stanowią o specyfice stylu Sun, który charakteryzuje się naprzemiennymi, zwinnymi ruchami rąk i stóp i ruchami do przodu i tyłu. Sun Lu Tang jest autorem kilku książek, które zawierają zdjęcia prezentujące formy w wykonaniu mistrza. Obecnie styl propaguje jego córka Sun Jian Yun.

STYL ZHAOBAO
Styl Zhaobao jest jednym z najstarszych stylów Tai Chi Chuan. Istnieją sprzeczne teorie co do jego powstania. Jedna z nich wskazuje iż styl Zhaobao wywodzi się ze stylu Chen. Zgodnie z ta wersją Chen Qing Ping przeprowadził się z wioski Chenjiagou do wioski Zhaobao gdzie założył rodzinę i miał nauczać Tai Chi. Jego nauczycielem miał być Chen You Ben z wioski Chenjiagou. Druga teoria wywodzi styl Zhaobao od Jiang Fa, który miał mieszkać w Zhaobao. Zgodnie z nią Jiang Fa miał najpierw nauczyć Tai Chi Chen Qing Pinga a dopiero później Chen Chang Xina z wioski Chen. Istnieją dwie formy stylu Zhaobao składające się z 74 i 108 postaw. Postawy formy są podobne do stylu Chen jednak sposób wykonywania formy jest bardziej podobny do innych stylów.